Zo combineer je unschooling met je huishouden, je werk en de zorg over je jongere kinderen

The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Lieve jij, je voelt het goed. De wereld die jij in je hart voelt ervaar je niet (meer) in de wererld waarin je leeft. Van binnen voel je het verlangen naar zachtheid, naar oprechte verbinding, naar plezier maken en hardop lachen. Van buiten jezelf ervaar je een harde wereld, hokjes waarin mensen moeten passen, verwijdering en tweestrijd, competitie en (je kind) klaarstomen voor een maatschappij die niet als de jouwe voelt. Volg je hart lieve mama of papa. Voel wat klopt voor jou. En voor jouw kind. Je kind hoeft niet harder te worden om zich staande te houden in deze wereld. Je kind hoeft niet in een hokje te passen om gelukkig te zijn (én te blijven). Je kind hoeft geen leerweg af te leggen zoals zovelen doen om straks een baan of eigen onderneming te hebben. De wereld vraagt juíst om kinderen die weer voelen en weten wie ze zijn . De wereld vraagt juíst weer om verbinding, om liefde en om oprechte aandacht . Want deze wereld wordt niet mooier wanneer we onze kinderen moeten voorbereiden op hectiek, prestaties en hardheid. De wereld wordt mooier wanneer we weer verzachten. Waarom? Omdat je (door mee te gaan in de druk-te) meer van hetzelfde creëert. En dát.... is juist waarvan jouw hart zegt dat het niet (meer) klopt. Stop met vechten tegen een wereld die niet meer klopt. Stop met te hopen op verandering. Jij BENT de VERANDERING. Door jouw keuze het anders doen creëer je de wereld die jij graag wilt zien voor jouw kind(eren).

"Shit!" riep ze luid in de supermarkt. Ik draaide me om en lachte. "Haha! Heb je er geen zin in als ik ook kom?" Ik stond zoekend voor een schap in de supermarkt. Naast mij stond een jonge vrouw met het Syndroom van Down (of hoe je dat tegenwoordig ook noemt ...). Ze vertelde mij blij dat ze straks naar een feestje gaat. Ze had er zo'n zin in! "Wat leuk! Ik heb ook wel zin in een feestje!" zei ik lachend. Hierop draaide ze zich om, deed haar handen voor haar ogen en hing op haar winkelkarretje. "Shit!" Ik schoot in de lach!! Héérlijk hoe lekker open en puur ze reageerde. I love it. Ik beloofde lachend niet naar het feestje te komen. Ik zou gewoon naar huis gaan . We kwamen elkaar nog 2 keer tegen terwijl we allebei onze boodschappen deden. "Je bent een grappenmaker! En een boef!" zei ze lachend de tweede keer. Ze kwam naar me toe en wilde me kietelen. "Nee, volgens mij ben jij hier de grappenmaker !" De laatste keer dat we elkaar tegen kwamen zuchtte ze en rolde ze met haar ogen. "Ben je er nou alweer?!"Lachend en weggedoken achter haar begeleidster liep ze weer door. Wat een heerlijke energie! De kinderen wisten zich geen houding te geven, maar ik genoot volop. Stralend en zingend verliet ik de supermarkt, de jongens die een krant-abonnement probeerden te verkopen vrolijk gedag zeggend. Maar waarom deel ik dit nou? Omdat ik wil vertellen hoe belangrijk het is dat jij doet (of gáát doen) waar jij blij van wordt. En wat jou energie geeft. Kiezen om je kind(eren) zelf te "onderwijzen" is prachtig! Maar vergeet niet de focus af te halen van "de perfecte moeder/juf zijn". En te verplaatsen naar jezelf. Jouw kinderen zijn het gezelligst en staan het meest open voor nieuwe (leer)ervaringen als jij lekker in je vel zit. Dus laat al het MOETEN en die ouder-rol vandaag maar eens los. Voel je weer een kind. Lach, maak lol, doe gek en geniet van het leven. Ik ben benieuwd wat voor mooie ervaringen je dan allemaal meemaakt vandaag

"Maar hóe leert een kind dan lezen?" Dit is een vraag die mij vaak gesteld wordt. Lezen is zo'n belangrijk onderdeel van de basisschool, dat het bijna lijkt alsof een kind het alleen maar kan leren via een methode. Niets van waar! Onze kinderen (en velen met hun) leerden lezen net als dat ze leerden praten, kruipen, lopen en de kleuren herkennen. Spelenderwijs dus. - Omdat ze er nieuwsgierig naar waren. - Omdat ze er lol in hadden. - Omdat taal en boeken overal om hun heen waren. - Omdat ze van ons zagen hoe wij in het dagelijks leven lazen (boeken, blogs, recepten, appjes etc). Kinderen leren álles wat ze nodig hebben. Op het moment dat het bij hún ontwikkeling en hún interesse past . Het enige dat jij hoeft te doen als ouder is (net als toen jouw kindje klein was) je openstellen en te genieten van de verwondering van je kind. Zie waar jouw kind blij van wordt. Lees er boeken over, praat erover, speel het na. Of ga samen boodschappen doen en maak een boodschappenbriefje (eerst met tekeningen, later met woorden). Wanneer jij de druk er voor jezelf afhaalt (het moeten, de angst dat het niet goed komt) zal je zien dat jouw kind ook zelf leert lezen. Op zijn/haar eigen tijd en tempo . En op de meest leuke, ontspannen en vervullende manier

Kinderen krijgen op school de juiste schaargreep aangeleerd. Want ... door de vingerdifferentiatie (het vermogen om elke vinger gecontroleerd en los van elkaar te bewegen) stimuleer je de fijne motoriek van je kind. En daardoor kan je kindje straks gemakkelijker leren schrijven. Weer een stelling waar ik niets mee kan als unschooler. Natuurlijk is het handig en voorál leuk als een kind ooit leert knippen met een schaar. Maar of je kind nu knipt met een schaar met 2 ronde openingen óf met 1 ronde en 1 ovale opening ... en of je kind nu je vingers apart of bij elkaar houdt óf de schaar zelfs op z'n kop houdt... Dat maakt niets uit! Waarom niet? De fijne motoriek is toch heel belangrijk om verder te ontwikkelen? Klopt. Maar dat gaat vanzelf! Jouw kindje loopt, klimt, pakt speelgoedjes op, eet met zijn/haar handen, probeert kraaltjes te rijgen of houdt de spijker vast die in het hout getimmerd gaat worden. Jouw kind plukt een bloem, draait een schroefje aan, maakt een tekening, probeert een stofje van je trui te peuteren of strikt de veters aan zijn/haar schoenen. Ik kan nog uuuuren doorgaan met voorbeelden, maar ik denk dat je hem wel snapt . Jouw kindje ontwikkelt zijn/haar fijne motoriek vanzelf wanneer je een normaal, gezellig leven samen hebt. Daar hoef je geen speciale schaargreep voor aan te leren. Er zijn zoveel concepten waarvan de maatschappij of de school zegt dat jouw kind dat móet kunnen of móet ontwikkelen. Maar de grote vraag die je je telkens mag stellen is "Waarom?" Zou de natuur werkelijk iets gecreëerd hebben dat zich niet op een natuurlijke manier kan ontwikkelen? Zou de mens echt de uitzondering zijn op verder álles wat om ons heen leeft, groeit en bloeit? Jouw kind heeft geen perfecte schaargreep nodig. Jouw kind heeft het nodig om lekker buiten te spelen in de natuur . En jouw kind heeft een papa en/of mama nodig die wéét dat hij/zij álles leert op het juiste moment en op zijn/haar eigen manier . *********** Wil jij jouw kind(eren) ook gaan unschoolen? Maar loop je nog met vragen rond? Of ben je al een tijdje bezig met unschooling, maar is de flow er een beetje uit? Sluit dan aan bij een gratis webinar! Via de knop "Gratis" kan je hier meer over lezen en meld je je gemakkelijk aan.

Leren lezen zonder lesmethodes  In onze huidige maatschappij zijn de leesboekjes niet meer weg te denken uit het leven van een opgroeiend kind. Het begint al op de kleuterschool. Voordat een kind naar groep 3 mag, moet hij/zij de letters van het alfabet kennen. Om vervolgens woorden en zinnen te gaan leren lezen volgens een methode met een opbouw die garandeert dat jouw kind binnen een jaar korte en simpele teksten kan lezen. Maar kan het ook anders? Ja! Absoluut! Jouw kind kan leren lezen op eenzelfde manier als dat jouw kindje leerde kruipen (en lopen, praten, kleuren herkennen, tellen...) Jij hoefde het kruipen niet voor te doen, zodat jouw kind het daarna na kon doen. Het gebeurde gewoon. Ineens ging dat kontje omhoog en kwam je kindje in beweging. Misschien trok je kindje zich eerst met de armen naar voren. Of misschien duwde je kindje zich eerst naar achter zoals onze dochter deed. Maar ... je kindje leerde uit zichzelf om zich voort te bewegen. Jij ,als ouder, zag dat gebeuren en je haakte er op in. Je ging een klein eindje van je kind afzitten en vroeg of hij/zij naar je toe wilde komen. Of je zag dat je kindje zelf ging reiken naar een speeltje dat net iets buiten zijn/haar bereik lag. En binnen niet al te lange tijd kroop je hij/zij over de vloer. En niet veel later liep je kindje. Het ging eigenlijk vanzelf. Zo gaat dat ook met leren lezen. Je kind heeft op een bepaald moment interesse in geschreven taal. Dat merk je doordat je kind vragen gaat stellen als “Wat staat daar?” “Welke letter is dat?” “Hoe schrijf je ...?” Is dat dan het moment waarop je kind leert lezen? Nee! Je kind is al veel eerder bezig met taal. Hij/zij ziet jou een boodschappenbriefje schrijven. Je kind kijkt mee wanneer je een boekje voorleest. Of je kind kijkt naar de letters die op het pak van de hagelslag staan. Het leren lezen begint dus al veel eerder. Op een moment dat jij het nog niet ziet. Het is een beetje vergelijkbaar met de lente. Wanneer de temperatuur weer aangenamer wordt, voelen we dat het lente is. Heerlijk! Maar de lente begint al veel eerder. Wanneer er nog sneeuw ligt en je nog niets van de naderende zomer kan voelen of zien. Toch is er onder de grond al van alles gaande waardoor straks de narcissen hun kopje boven de grond kunnen steken. Zo gaat dat ook bij jouw kind. Jouw kind is al bezig met taal (en met lezen) lang voordat je daar erg in hebt. Dus puur doordat jij boodschappenbriefjes schrijft, recepten leest, voorleest uit een boek, even wat opzoekt op internet of een briefje schrijft aan je partner komt jouw kind als vanzelf in aanraking met taal. En leert jouw kind de letters en woorden. Maar ja ... het om je heen zien en het ook ‘zelluf’ doen is nog wat anders. Maar eigenlijk gaat het leren lezen precies hetzelfde als het leren kruipen. Je kind gaat experimenteren . Gewoon spelen en uitproberen op zijn/haar eigen unieke manier. Onze dochter bijvoorbeeld wilde op een gegeven moment graag weten ‘waar ik in het boek was’ als ik aan het voorlezen was. Ik hield mijn vinger dan bij de tekst die ik voorlas. Ze kende alle letters al, maar ze wilde me nooit vertellen welke letter ik aanwees. Ze leerde lezen in stilte, zonder mijn uitleg of herhalingen. Soms nam ze ‘stiekem’ een boekje mee naar haar kamer en las ze het zonder dat wij het merkten (;-) ). Op een gegeven moment was ze beneden en las ze zomaar een zin voor. Een zin waarin woorden zaten met de ou! Terwijl ik die nog nooit bewust met haar geleerd had! Toen ik haar vroeg hoe ze die letter kende zei ze heel droog: “Dat is toch logisch, die staan toch in het boek!”. Ze had het zichzelf dus geleerd. Ieder kind leert op zijn/haar eigen manier. En jij als ouder hoeft alleen maar te volgen en aan te sluiten bij de interesse van je kind. Heeft je kind veel vragen over de letters? Dan kan je vertellen welke letters het zijn en hoe je ze uitspreekt. Je kan beginnende leesboekjes halen bij de bieb. Of kleine leesspelletjes doen in huis of op straat (bijvoorbeeld “zoek de letter a” in een voorleesboek of bij een straatnaambordje). Leert je kind liever vanuit beweging? Dan is het leuk om letters op vellen papier te schrijven. Je kind kan dan van de ene letter naar de andere letter springen. Hetzelfde kan je doen met woorden en met zinnen. Of bedenk een leuk buitenspel waarbij je kind in een bepaalde volgorde naar verschillende woorden moet rennen. Hieronder nog wat ideeën: - Houden jullie van koken en bakken? Maak dan eens letter-koekjes. - Bedenk een lied waarvan iedere zin begint met een bepaalde letter - Schrijf een klein briefje aan je kind en leg dat bij zijn bed terwijl hij slaapt - Schrijf een kort boodschappenbriefje en laat je kind het lezen en de juist boodschappen pakken in de winkel - Schrijf letters in het zand, in scheerschuim of in een bak met droge erwten Oh ja, wat een GROOT succes bij ons was, was vieze woorden ! Poep, pies, kak, scheet en stront zijn echt hilarisch en ge-wel-dig als het gaat om leren lezen (én schrijven). Mijn advies aan jou? Hou het luchtig en speels. Je kind leert echt vanzelf lezen. Het ene kind doet het snel, de ander neemt wat meer de tijd. Dat de kinderen op school kunnen lezen met 7 jaar betekent niet dat dit een standaard is die voor ieder kind prettig en haalbaar is. Uiteindelijk (voordat je kind 20 is) kan hij/zij lezen (tenzij er een medische of andere reden is die niet gangbaar is). En tot die tijd...hoef je alleen maar te genieten en je kind te ondersteunen in zijn/haar eigen interesses. Wat jij kan doen is zorgen voor een omgeving waarin taal altijd aanwezig is (zoals alle voorbeelden die ik hiervoor gaf) en dat je er geen druk op legt. Leren mag en kan leuk zijn. Ik hoop dat je geholpen bent met deze blog. Heb je nog vragen? Dat begrijp ik heel goed! Stel ze gerust hieronder. Dan beantwoord ik je vraag in een volgende blog. Liefs Esra

De wereld van een kind is sterk gefocust op leren. Leren lopen, leren praten, leren omgaan met emoties, leren lezen, schrijven, rekenen en de wereld begrijpen. Misschien voel jij als (toekomstige) unschooler soms ook de drang om je kind van alles te willen leren: samenwerken, een plan maken, lezen, netjes eten, jezelf aankleden of luisteren naar anderen... Allemaal prachtig. En waarschijnlijk wil je dit je kind allemaal bijbrengen vanuit jouw beste intenties. Je wil je kind voorbereiden op een toekomst waarin je kind een gelukkige, evenwichtige, zelfstandige volwassene is die vol zelfvertrouwen de wereld in stapt. Maar daarin wordt een héél belangrijk punt vaak over het hoofd gezien: Veiligheid. Wanneer een kind zich veilig voelt in jouw gezelschap dan heeft het brein ruimte om nieuwe verbindingen te maken. Om te groeien en zich te ontwikkelen. In tegenstelling tot wanneer een kind zich onveilig voelt. Dan reageert een kind vanuit de overleefstand "de vlucht- of vechthouding" vanuit de amygdala. Er is dan fysiek geen mogelijkheid in het brein om functioneel en effectief te leren en nieuwe verbindingen te leggen. Nu hoor ik je bijna opgelucht zuchten "Phoe ... fijn ... mijn kind is veilig. Er zijn geen bedreigingen. Dus mijn kind staat niets in de weg om zich op de meest optimale manier te ontwikkelen." Toch is een gevoel van veiligheid iets veel subtielers dan vaak gedacht wordt. Veiligheid is een gevoel. Een weten dat jij er mag zijn. Dat je gehoord en gezien wordt. Dat je gewaardeerd wordt. En dat er iemand voor je is wanneer je het zelf even niet meer weet. Daarom is het zó belangrijk en zó waardevol om er te zijn voor jouw kind. Juíst op het moment dat jouw kind het moeilijk heeft. Juíst wanneer je hem/haar achter het behang zou willen plakken. Juíst wanneer je kind je lijkt uit te dagen en maar (negatieve) aandacht blíjft vragen. Juist dán is het moment om te investeren in jullie relatie. Want dat zijn de momenten waarop jouw kind bevestigd krijgt: Ben ik veilig? Mag ik er zijn? Word ik gezien? Ben je er écht voor mij? Kan je kind alle vragen met een JA beantwoorden? Dan kan het brein optimaal nieuwe kennis tot zich nemen. Moet je daarbij over je eigen grenzen heen gaan? Nee natuurijk niet. Maar weet dat juist op het moment dat het voor jouw kind uitdagend is jij het grote anker bent voor liefde, vertrouwen en veiligheid. En dát is de basis die nodig is om optimaal te leren. Wil je dus jouw kind zo goed mogelijk ondersteunen in zijn/haar ontwikkeling? Investeer dan in jullie relatie. Voorál op die momenten dat jouw ouders/de leerkracht op school en de maatschappij een oordeel zou hebben over zijn/haar gedrag. Een wijzende vinger, een boze reactie of straf is niet wat jouw kind nodig heeft. Maar kies voor interesse, waardering, open armen, een extra knuffel en heldere grenzen die vanuit verbinding gegeven worden. Dat biedt de basis voor een kind om te weten dat het veilig is, dat het mag zijn wie het is, en dat het onvoorwaardelijk geliefd wordt. Vanuit liefde en vertrouwen kan jouw kind zich ontwikkelen en de wereld verkennen met een open houding en het zelfvertrouwen om te leren en te groeien. Dus, hoe uitdagend het leven soms ook is, probeer altijd de focus te houden op het feit dat jouw kind zich veilig, gehoord en gewaardeerd voelt. Want dat is de sleutel tot kunnen leren op de meest effectieve én meest plezierige manier.

"Hoe kan ik mijn kind(eren) het beste unschoolen? Er zijn mensen die er over schrijven, praten en delen. Maar iedereen zegt iets anders. En ik raak ervan in de war." Deze vraag krijg ik de laatste tijd veel. En omdat jij daar misschien ook mee zit, wil ik mijn visie met je delen, zodat je hier wat meer helderheid in krijgt. In onze maatschappij (vooral binnen het schoolsysteem) zijn we gewend geraakt aan het idee dat er voor alles een beste methode is. Of het nu gaat om het laten doorslapen van je kind, het leren lezen of schrijven, het bereiken van succes, of het behouden van een goede gezondheid; er zijn methodes voor alles. Allemaal methodes die jou verder willen helpen. En natuurlijk... het kan heel inspirerend zijn om daar eens in te duiken. Om eens te snuffelen aan de manier waarop een ander het doet. Maar jij bent niet die ander. En jouw kind is gelukkig ook geen 13 in een dozijn-kind. Jullie zijn allebei uniek. Niemand kan je dus vertellen wat de beste weg is. Anderen kunnen alleen delen wat voor hun heeft gewerkt. Dit is de reden waarom ik in de begeleiding en coaching van unschool-ouders altijd nieuwsgierig ben naar jou. Ik ben niet geïnteresseerd in de visie van een unschool-goeroe. Je zal mij nooit "de grote namen in unschool-land" zien quoten. Want het gaat niet om hun visie. Het gaat om jou. Om waar jij je goed bij voelt. Om wat er IN jou leeft. En naar wat jouw triggers, wensen en behoeften zijn wanneer je jouw kind steeds meer vrijheid geeft om zijn/haar eigen pad te bewandelen en te leren op een eigen manier. Unschooling is vooral een proces voor de ouder. Het gaat om het afschudden van lagen die niet langer bij je passen. Om uiteindelijk meer innerlijke vrijheid en vertrouwen te ervaren. Want je kunt je kinderen niet in vrijheid opvoeden als je zelf niet vrij en vol vertrouwen bent. Daarom begint unschooling bij jou, als ouder. En voor de één betekent dat dat je álles loslaat. Dat je kinderen zelf beslissen hoe laat ze gaan slapen, wat ze eten en wanneer, hoeveel ze gamen en of ze wel of niet naar buiten gaan. Voor de ander betekent het dat je grenzen geeft in wat wel en niet oké is. Omdat die grenzen bij jou passen. Niet vanuit angst of oude programmering. Maar vanuit liefde voor jezelf. Omdat het voor jou kloppend is. En je op die manier een leukere, fijnere moeder (of vader), partner en mens bent. De beste manier van unschoolen is dus door weer te ontdekken wie jij bent. Waar jij je goed bij voelt, waar jouw grenzen liggen, wat jou plezier en energie geeft. En vanuit die verbinding met jezelf kan je je kind(eren) optimaal ondersteunen en begeleiden in wie zij zijn en wíllen zijn. Jij bent dan hun levende voorbeeld van hoe je leeft naar je eigen waarheden en hoe je grenzen geeft vanuit jouw eigen authentieke visie. Zonder (les)methodes, zonder toetsen, zonder angst. Maar vanuit plezier, verbinding en een diep verlangen te leven in vrijheid. Dát is unschoolen op de beste manier. Door weer diep van binnen te voelen en weten wie jij bent. Zodat je geen enkele methode meer nodig hebt, maar je eigen pad loopt. Samen met je kind(eren). ****** Ben je op zoek naar meer diepgande ondersteuning bij dit innerlijke proces van unschooling? Dan ben ik er voor jou! Ik bied hiervoor een heel mooi unschool-coachingstraject aan waarin jij vanuit verbinding met jezelf weer de ouder wordt die je graag wilt zijn. Vol vertrouwen, met een heldere visie en met een glimlach op je lippen die van binnnuit komt. Ben je hierin geïnteresseerd? Lees dan hier verder.